19 Mart 2016 Cumartesi
15 Mart 2016 Salı
Kemal'in Defteri - Kadın Ve Zaman Üzerine
Zaman,
O beni daha da öldürdü; şimdi ben yaşayan bir anıyım. Şimdiler de sizlerin asla göremediğim müphem bir sanrıyım. Aslında ben cennetinden sürgün bir tanrıyım. Ben kuralların olmadığı o cennetin dört yanındayım. Ben olay örgüsünü şekillendiren bir zaman akışına bakıpta, sadece yaşanacaklara odaklanmakla yetinemeyenim. Yaşamak değil benim gayem, neden yaşadığını anlamak. Ukalaca fikirlerle süslüyorum metinleri biliyorum. Ben hadsizlikle, ölçüsüzlükle ve aşırılıkla yargılanananım. Çünkü ben kendim olunca günah oluyorum, lanet oluyorum. Fakat ben sadece, bu yolla kendim oluyorum. Çünkü ben yeri geldiğinde ıssız bir sokakta tek başına kalan küçük bir çocuk oluyorum. Çünkü ben gözyaşlarıyla, ölümü kucaklayan genç bir beden oluyorum. Çünkü korkuyorum ama kendime gram acıma da duyamıyorum. Bazen sizinle toplu taşıma araçlarındayım, evdeyim, alışverişteyim ama bir türlü aranıza karışamıyorum, yaşayamıyorum ve kabullenilmiyorum. Çünkü sırf kendim olduğum için öldürülüyor, yok sayılıyorum. Çünkü ben sizin gibi olamıyorum. Ben sizler için, değersiz bir et parçasıyım; sizin değer yargılarınızda saklanılması, kontrol altında tutulması gereken bir eşyayım. Çünkü ben aslında BEN değilim. Biz dediğiniz, şahsımı benimsemediğiniz saçmalığa mahkum bir hiç olmalıyım.
O beni daha da öldürdü; şimdi ben yaşayan bir anıyım. Şimdiler de sizlerin asla göremediğim müphem bir sanrıyım. Aslında ben cennetinden sürgün bir tanrıyım. Ben kuralların olmadığı o cennetin dört yanındayım. Ben olay örgüsünü şekillendiren bir zaman akışına bakıpta, sadece yaşanacaklara odaklanmakla yetinemeyenim. Yaşamak değil benim gayem, neden yaşadığını anlamak. Ukalaca fikirlerle süslüyorum metinleri biliyorum. Ben hadsizlikle, ölçüsüzlükle ve aşırılıkla yargılanananım. Çünkü ben kendim olunca günah oluyorum, lanet oluyorum. Fakat ben sadece, bu yolla kendim oluyorum. Çünkü ben yeri geldiğinde ıssız bir sokakta tek başına kalan küçük bir çocuk oluyorum. Çünkü ben gözyaşlarıyla, ölümü kucaklayan genç bir beden oluyorum. Çünkü korkuyorum ama kendime gram acıma da duyamıyorum. Bazen sizinle toplu taşıma araçlarındayım, evdeyim, alışverişteyim ama bir türlü aranıza karışamıyorum, yaşayamıyorum ve kabullenilmiyorum. Çünkü sırf kendim olduğum için öldürülüyor, yok sayılıyorum. Çünkü ben sizin gibi olamıyorum. Ben sizler için, değersiz bir et parçasıyım; sizin değer yargılarınızda saklanılması, kontrol altında tutulması gereken bir eşyayım. Çünkü ben aslında BEN değilim. Biz dediğiniz, şahsımı benimsemediğiniz saçmalığa mahkum bir hiç olmalıyım.
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)