Konuşmalar - 1

Tükenen bir ömre kapı açtın mı sen de benim gibi. Ya da sayfaları sararmış eski bir kitaptan antik gözyaşlarını süzdün mü? İnce ince elenmiş kederler bağlamış yüzler. Çizgileri zamanın şeritleri gibi şekillenmiş. Karar almakta zorlanır mısın bilmem ama aldığım kararların, diğer tüm olasılıkları zamanın çöplüğüne attığını bile bile karar vermeyi denemek, insanı yıpratıyor. Sahi nasıl dayanıyor bunca insan. Nasıl hiç gece olmamış gibi, açıyorlar perdelerini güne. Bu boşvermişliğin ve kaygısızlığın verdiği derin sızıyı anlatamıyorum. İnsan acılarda buluyor kendini ve yalnızlıkta isim veriyor hatalarına. Çünkü seni sen sen yapan hatalarındır. Hatalardan kaçarız ama yolumuzu onlar çizer.