1 Ekim 2017 Pazar

Konuşmalar - 1



Tükenen bir ömre kapı açtın mı sen de benim gibi. Ya da sayfaları sararmış eski bir kitaptan antik gözyaşlarını süzdün mü? İnce ince elenmiş kederler bağlamış yüzler. Çizgileri zamanın şeritleri gibi şekillenmiş. Karar almakta zorlanır mısın bilmem ama aldığım kararların, diğer tüm olasılıkları zamanın çöplüğüne attığını bile bile karar vermeyi denemek, insanı yıpratıyor. Sahi nasıl dayanıyor bunca insan. Nasıl hiç gece olmamış gibi, açıyorlar perdelerini güne. Bu boşvermişliğin ve kaygısızlığın verdiği derin sızıyı anlatamıyorum. İnsan acılarda buluyor kendini ve yalnızlıkta isim veriyor hatalarına. Çünkü seni sen sen yapan hatalarındır. Hatalardan kaçarız ama yolumuzu onlar çizer.


7 yorum:

  1. İnsan hayat herşeye rağmen devam edebiliyor diyebildiğinde bir sonraki güne açabiliyor perdesini. Yoksa hep o güne takılı kalıp acı çekmeye devam eder. İnsan hatalarının farkına varıp ders çıkardığında bu ona hayat tecrübesi olur. Kaleminize sağlık...

    YanıtlaSil
  2. Sonbahara yaraşır bir yazı olmuş. Ağır basan hüznün yanında umut ve beklentilerde eşlik etmiş duygulara.

    Paylaşım için teşekkürler...

    YanıtlaSil
  3. Nice blog.
    I following you now, follow me back please.
    Have a nice day. :-)
    SimonetaBlog

    YanıtlaSil
  4. Evet, insanlar acılar çekiyor ama bunun bir nedeni var. Şimdi sizin acı çekmenizin bir nedeni var. Bu size bir şey öğretecek ve siz bir adım ilerleyeceksiniz. Karşınıza çıkan insanlar sizin bir yansımanız. Sizdeki sorunu(sorun derken değiştirmeniz gereken parçanızı) size göstermek için oradalar. En yakınınızdaki insanlara dikkat edin. Onların neyine kızıyorsunuz? Neyden şikayet ediyorsunuz? Bunlar hep işaretler.

    YanıtlaSil