Anne denildiğinde sızlayan
Yürektir ve
hiç dinmeyen şu sızı
tüm bildiğim, olduğum...
sırtıma heybemi aldım da çıktım
bu tekinsiz yollara
aklımda kifayetsiz cümleler
kelimelerin izini sürdüm de durdum
belki de durulamadım
her durakta bir parçamı bıraktım
yine de sessizdir acılarım, yeter ki
şu gördüğüm düşten uyanmayayım.
al benden de bir o kadar. :)
YanıtlaSilYanlış yüklemişim, kusura bakmayın, yeniledim ama...
SilDeğişik bir hissi var yazının. Sanki tanıdık gibi geliyor, ama tanıdık gibi değil de aynı zamanda... Bir değişik :) Yaşamak, üzerinde ne çok cümle taşıyan bir sözcük :) Neşeli sevgilerle :)
YanıtlaSilÇok teşekkür ederim, defterden yanlış geçirmişim şiirleri. Ancak düzelttim. Sevgiler. 🙏
Silhıhım uyanmayalııım :)
YanıtlaSilUyanmayalım, evet :)
SilÇok hoşuma gitti, kaleminize sağlık :)
YanıtlaSilTeşekkür ederim. 🙏🍀
Sil